มีแต่เสียงชื่นชมยินดีจากคนทั่วทุกวงการสำหรับผู้พิชิตรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ อันเป็นรางวัลทรงเกียรติรางวัลหนึ่งในเวทีโลกประจำปีนี้ไปครอง โดยในปีนี้ มาลาลา ยูซัฟไซ สาวน้อยชาวปากีสถานวัยเพียง 17 ปี เป็นผู้คว้ารางวัลไปโดยปราศจากข้อกังขาใดๆ ร่วมกับ ไกลาศ สัตยารธี นักเคลื่อนไหวชาวอินเดียวัย 60 ปี ที่เคลื่อนไหวต่อต้านการกดขี่ใช้แรงงานเด็กมาเกือบตลอดทั้งชีวิตการทำงานของเขา

    คนหนึ่งเป็นมุสลิมชาวปากีสถานและยังเป็นเพียงเด็กนักเรียนหญิงตัวเล็กๆ ที่กำลังเริ่มต้นก้าวเดินชีวิตที่สดใสของเธอ ส่วนอีกคนเป็นชายฮินดูชาวอินเดียที่ชีวิตผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมายแล้ว แม้ทั้งสองคนจะมีความแตกต่างกันอยู่ในหลายๆ ด้าน แต่สิ่งที่มาลาลาและไกลาศมีร่วมกันจนทำให้เขาทั้งสองได้รับรางวัลเชิดชูเกียรตินี้ไปครองก็คือ ความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวและยอมเสี่ยงแม้กระทั่งชีวิตของตนเองในการต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งสิทธิอันเท่าเทียมกันทางการศึกษาของเด็กๆ และให้เด็กทุกคนบนโลกใบนี้ได้มีชีวิตโดยเป็นอิสระจากการถูกล่วงละเมิดทำร้ายหรือถูกแสวงหาผลประโยชน์ใดๆ

    สำหรับ "ไกลาศ" จัดเป็นนักเคลื่อนไหวแถวหน้าของโลกที่ยึดหลัก "อหิงสา" แนวทางเดียวกับมหาตมะ คานธี ในการเคลื่อนไหวเรียกร้องให้ยุติการหาผลประโยชน์จากการบังคับใช้แรงงานเด็กมานับตั้งแต่ทศวรรษ 1980 การต่อสู้ดังกล่าว

    ได้นำไปสู่การปลดปล่อยเด็กนับหลายหมื่นชีวิตให้หลุดพ้นจากการตกเป็นทาสแรงงานและเขายังประสบผลสำเร็จจากการพัฒนารูปแบบทางการศึกษาใหม่ให้แก่เด็กๆ ผลงานของเขาเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของผู้คนมากมาย 

    ทว่า ปฏิเสธไม่ได้ว่าการประกาศผลรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพประจำปีนี้ ไฮไลต์ถูกจับจ้องไปที่ "มาลาลา" ในฐานะที่เธอเป็นผู้ได้รับรางวัลโนเบลที่มีอายุน้อยที่สุดเท่าที่เคยมีมา จากการเคลื่อนไหวต่อสู้เพื่อสิทธิทางการศึกษา โดยเฉพาะการเรียกร้องให้เด็กผู้หญิงอย่างเธอในปากีสถานได้ไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนเหมือนเด็กผู้ชายทั่วไป แม้การต่อสู้นี้

    ของมาลาลาจะเป็นการท้าทาย "ทาลิบัน" กลุ่มติดอาวุธมุสลิมที่ตีความหลักคำสอนแบบผิดๆ ให้เป็นไปในทางกดขี่สตรีเพศ ซึ่งรวมถึงการจำกัดสิทธิทางการศึกษาของเด็กผู้หญิง และแม้การต่อสู้นี้จะทำให้ชีวิตของเธอต้องเฉียดความตายมาแล้วก็ตาม!!

    การรอดชีวิตมาได้อย่างปาฏิหาริย์ของมาลาลาจากคมกระสุนของมือปืนทาลิบันที่เหนี่ยวไกยิงศีรษะของเธอ จนกระสุนทะลุกระดูกสันหลัง ขณะที่เธอกำลังนั่งรถโรงเรียนกลับบ้านพร้อมกับเพื่อนๆ ในช่วงบ่ายของวันที่ 9 ตุลาคม 2555 แต่หลังจากการเข้ารับการผ่าตัดหลายครั้งและได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดีจากทีมแพทย์โรงพยาบาลควีนเอลิซาเบธ ในเมืองเบอร์มิงแฮม ประเทศอังกฤษ ที่เธอถูกส่งตัวจากปากีสถานไปรักษาที่นั่นในเกือบจะทันที อีก 3 เดือนต่อมา มาลาลาได้รับอนุญาตให้กลับบ้านได้ ซึ่งก็คือ บ้านในเมืองเบอร์มิงแฮมที่เธอและครอบครัวอาศัยอยู่จนถึงปัจจุบันนี้เพื่อความปลอดภัย 

    มาลาลา เคยเปิดใจบอกกับสื่อก่อนหน้านี้ว่า แวบแรกที่ผุดขึ้นมาในความคิดของเธอเมื่อฟื้นคืนสติขึ้นก็คือ "ขอบคุณพระเจ้า ฉันยังไม่ตาย"!! นั่นหมายความว่าเธอยังมีลมหายใจที่จะต่อสู้ในสิ่งที่เธอยึดมั่นศรัทธาต่อไป 

   จากบทบาทการต่อสู้เพื่อให้เด็กผู้หญิงได้เรียนหนังสือโดยเกือบจะต้องแลกกับหนึ่งชีวิตบริสุทธิ์ของมาลาลา ได้ดึงดูดความสนใจของคนทั่วโลกมายังตัวมาลาลาอย่างจริงจังนับตั้งแต่นั้น แต่ในส่วนของมาลาลาเองได้เริ่มเคลื่อนไหวเรียกร้องสิทธิทางการศึกษาให้กับเด็กผู้หญิงในปากีสถานมาตั้งแต่เธอมีอายุเพียงแค่ 11 ขวบเท่านั้น 

    "เด็กหนึ่งคน ครูหนึ่งคน หนังสือหนึ่งเล่ม และปากกาหนึ่งด้าม สามารถเปลี่ยนโลกนี้ได้"

    เป็นหนึ่งในคำกล่าวของมาลาลาบนเวทีสหประชาชาติเมื่อปีที่แล้ว ซึ่งถ้อยคำที่ใช้อาจดูธรรมดา ทว่าช่างจับหัวจิตหัวใจคนฟังเป็นอย่างยิ่งในแก่นความหมายที่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ต้องการจะสื่อสารถึงชาวโลกให้ตระหนักว่า การศึกษานี่แหละถือเป็นอาวุธที่ทรงพลานุภาพในการต่อสู้กับอุปสรรคปัญหาหรือภัยคุกคามใดๆ ทั้งปวง ไม่ว่าฤทธิ์ของภัยคุกคามนั้นจะรุนแรงเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม 

   มาลาลา ถือเป็นเยาวชนตัวอย่างคนหนึ่งของโลก ที่พิสูจน์ให้เราได้เห็นประการหนึ่งว่า เรื่องของวัยและประสบการณ์ ไม่ได้เป็นอุปสรรคขัดขวางต่อการมีจิตสำนึกในการต่อสู้เพื่อสิทธิพื้นฐานของมวลมนุษยชาติ ไม่ว่าจะด้านใดๆ มาลาลาไม่เพียงกลายเป็นสัญลักษณ์ของการต่อสู้เพื่อสิทธิของผู้หญิงที่ถูกกดขี่ข่มเหงในประเทศปากีสถาน แต่เธอยังเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้คนอีกมากมายในทุกช่วงวัยและทั่วทุกวงการในการต่อสู้เพื่อสิ่งที่ตนเองเชื่อมั่นศรัทธา 

     จากเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่กำลังก้าวเข้าสู่สาววัยแรกแย้ม ด้านหนึ่งมาลาลายังคงใช้ชีวิตเหมือนเด็กผู้หญิงวัยรุ่นทั่วไป เธอไปเรียนหนังสือที่โรงเรียน ยามว่างก็นั่งเล่นพูดคุย

     หยอกล้อกับเพื่อนๆ แม้มาลาลาจะพูดได้คล่องถึง 3 ภาษา แต่เธอยอมรับว่า "เลข" เป็นวิชาที่เธอชอบน้อยที่สุด ทว่าในอีกด้านสะท้อนให้เห็นถึงวุฒิภาวะที่ช่างโตเกินตัวของเธอ มาลาลายังคงออกรณรงค์ให้โลกตระหนักถึงสิทธิเด็กที่จะต้องได้เรียนหนังสือ วงเสวนาและการประชุมในเวทีต่างๆ ตั้งแต่ระดับท้องถิ่นจนถึงนานาชาติที่ยังเปิดโอกาสให้เธอได้กระทบไหล่บุคคลสำคัญระดับโลก ล้วนเป็นเวทีสำคัญที่ทำให้เธอได้สะท้อน "เสียงที่ไม่ได้ยิน" ของเด็กๆ ทั่วโลกที่ถูกละเมิด กดขี่ และลิดรอนสิทธิ

    มาลาลากล่าวหลังการได้รับรางวัลโนเบลว่า นี่ไม่ใช่การสิ้นสุดของการรณรงค์ต่อสู้เพื่อสิทธิในการศึกษาของเด็ก แต่เป็นจุดเริ่มต้นที่จะต้องทำกันต่อไป เธอต้องการเห็นเด็กทุกคนได้ไปโรงเรียน มีการศึกษาที่มีคุณภาพ และมีชีวิตที่มีความสุข สำหรับรางวัลนี้ถือเป็นรางวัลเพื่อเด็กที่ไร้เสียงเหล่านั้น ซึ่งเสียงของพวกเขาจะต้องทำให้ได้ยิน และเธอจะเป็นคนที่พูดและยืนหยัดเพื่อพวกเขา 

     ถึงวันนี้ มาลาลาบอกว่าเธอยังคงมีความมุ่งมั่นที่จะกลับไปปากีสถาน อันเป็นถิ่นฐานบ้านเกิดของเธอในสักวันหนึ่ง ที่สำคัญเธอจะเข้าสู่เวทีการเมือง!!

     ทั้งนี้ หนังสือ "I Am Malala" ผลงานเขียนชิ้นแรกของมาลาลา ที่มี คริสตินา แลมป์ นักข่าวหญิง ช่วยขัดเกลาให้โด่งดังก้องโลกติดอันดับขายดี ได้รับการแปลไปหลายภาษา โดย "สำนักพิมพ์มติชน" ได้ลิขสิทธิ์การแปลเป็นภาษาไทย จัดวางจำหน่ายทั่วประเทศอยู่ในขณะนี้ 

     และเตรียมเปิดตัวเป็นทางการ ในการจัดเสวนาหัวข้อ "I Am Malala หนังสือและปากกาเหนือกว่าอาวุธ" วันพฤหัสบดีที่ 16 ตุลาคม ระหว่างเวลา 13.00-17.00 น. ณ ห้องมีตติ้งรูม 3 ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์

     เป็นอีกเล่มที่โดดเด่น และพลาดไม่ได้ ในงานมหกรรมหนังสือระดับชาติปีนี้