วันที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 00:01 น.  ข่าวสดออนไลน์

มุมมอง เศรษฐกิจ ผ่าน ปรีดิยาธร เทวกุล มุมมอง ในด้านดี

 ขณะที่ ม.ร.ว.ปรีดิยาธร เทวกุล รองนายกรัฐมนตรี ตื่นเต้นการสามารถเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มเดือนมกราคมได้เป็นจำนวนมากถึง 40,000 กว่าล้านบาท

 ตื่นเต้นเพราะเป็นจำนวนที่ “สูง” กว่าเมื่อเดือนมกราคม 2557

 หากย้อนกลับไป “ฟื้น” ความทรงจำอันเกิดขึ้นในเดือนมกราคม 2557 ก็แทบไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นหรือน่าประหลาดใจ
 
 ที่เดือนมกราคม 2557 เก็บภาษีมูลค่าเพิ่มได้ 30,000 กว่าล้านบาท
 
 อย่างน้อยการชุมนุมของ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน 2556 ก็เป็นปัจจัย 1 และปัจจัย 1 ซึ่งมีผลสะเทือนอย่างรุนแรงและล้ำลึกยิ่งในทางเศรษฐกิจ
 
 คือ มาตรการ “ชัตดาวน์” กทม.ในเดือนมกราคม 2557

 ภายในความตื่นเต้นของ ม.ร.ว.ปรีดิยาธร เทวกุล จึงสะท้อน “เงาหลัง” อันสยดสยอง ภายในความตื่นเต้นของ ม.ร.ว.ปรีดิยาธร เทวกุล จึงสะท้อน “ความเป็นจริง”
 
 ความเป็นจริงอันร้ายกาจ ตามสำนวน “ศรีบูรพา”
..........................................
 
 กระนั้น เมื่อนำเอาความเป็นจริงเกี่ยวกับภาษีมูลค่าเพิ่มของเดือนมกราคม 2558 มาประสานกับคำร้องทุกข์ของหน่วยราชการซึ่งรับผิดชอบในการเก็บภาษี

 ความตื่นเต้นของ ม.ร.ว.ปรีดิยาธร เทวกุล อาจ “จางคลาย”

  เพราะไม่เพียงแต่กรมศุลกากรและกรมสรรพสามิตจะออกมาโอดครวญว่า โอกาสที่จะจัดเก็บภาษีได้ต่ำกว่าประมาณการมีสูงเป็นอย่างสูงยิ่ง เท่านั้น

 หากแม้กระทั่งกรมสรรพากรก็ขอปรับลด “ประมาณการ”
 
 มีการฟื้นตัวในเชิงเปรียบเทียบจริงของเดือนมกราคม 2558 กับของเดือนมกราคม 2557 แต่นั่นจำกัดกรอบเพียงภาษีมูลค่าเพิ่มหรือ “แวต” ขณะที่ภาษีในส่วนอื่นๆ เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า และเป็นไปได้ที่กระทรวงการคลังจะขอปรับลดจากประมาณการลงมาอีก
 
 นี่คือ “ความเป็นจริง” อันดำรงอยู่ในระบบ “ภาษี”
...........................................

 ยิ่งหากศึกษาถึงการคาดการณ์บรรยากาศของการจับจ่ายใช้สอยเนื่องในเทศกาลวันวาเลนไทน์จากศูนย์วิจัยเศรษฐกิจและธุรกิจ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย

 แล้วก็ต้องทอดถอนใจ
 
 เขาสรุปและคาดการณ์ว่า ปีนี้จำนวนเม็ดเงินในการใช้จ่ายเป็นอัตราที่ต่ำสุดในรอบ 6 ปี ทั้งๆ ที่วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ตรงกับวันหยุดสุดสัปดาห์

 เหตุผลก็คือ ผู้คนไม่มี “อารมณ์” ที่จะใช้เงิน
 
 นี่ย่อมสะท้อนลักษณะ 2 ด้าน นั่นก็คือ คนมีเงินอยู่ในมือไม่อยากใช้เงิน ขณะเดียวกัน คนไม่มีเงินก็ไม่รู้จะเอาเงินจากไหนมาจับจ่าย
 
 มิใช่ “กำลังซื้อ” ประการเดียว หากขึ้นอยู่กับ “อารมณ์” ด้วย
...............................................

 บรรยากาศและสถานการณ์ในทางเศรษฐกิจเช่นนี้จึงมีหนทางเดียวเท่านั้นในการปลอบประโลม
 
 นั่นก็คือ พยายามมองโลกในแง่ดี ว่าสภาพเลวร้ายคงไม่ดำรงอยู่อย่างถาวร เมื่อรัฐบาลพยายามเป็นอย่างมากเช่นนี้ก็ย่อมจะต้องคลี่คลายและขยายตัวไปในด้านดี
 
 มองโลกใน “ด้านดี” เอาไว้และ “ยืนหยัด” สู้ต่อไป