พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไหล่ก็ล้า บ่าก็ตึง

พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไหล่ก็ล้า บ่าก็ตึง

• มติชนออนไลน์ :

คอลัมน์ โครงร่างตำนานคน   

แม้ว่าจะนั่งอยู่ในตำแหน่งเดิม ด้วยภารกิจที่มีเป้าหมายเดิม

     คืออย่างเป็นทางการ เป็นหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ควบนายกรัฐมนตรี อย่างไม่เป็นทางการคือน้องเล็กแห่ง "บูรพาพยัคฆ์"

      แต่หากถือเอาภาระในตำแหน่งเป็นงานที่ต้องแบกรับ ดูเหมือนว่ายิ่งนับวันภาระนั้นเพิ่มน้ำหนักมากขึ้น จนเห็นได้ว่าแม้จะเข้มแข็งดั่ง "คนเหล็ก" ยังยากจะซ่อนเร้นความอ่อนล้าไม่ให้ปรากฏในการแสดงออก

ตำแหน่ง "ท่านผู้นำ" ที่จะต้องรับผิดชอบความเป็นไปของประเทศ แม้จะมีอำนาจพิเศษที่สามารถใช้แบบเต็มๆ ได้ทันทีในฐานะหัวหน้า คสช. แต่ใช่ว่าจัดการกับทุกเรื่องราวได้เด็ดขาด

     ประเทศที่แวดล้อมอยู่ด้วยเพื่อนร่วมโลกที่เชื่อมต่อด้วยกลไกโลกาภิวัตน์ที่นับวันจะมีอิทธิพลต่อการกำหนดความเป็นไปภายในประเทศ ได้เพิ่มแรงบีบคั้นมากมาย ต่อเนื่อง และดูท่าจะไม่หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เพื่อให้เห็นถึงพลังของการไม่ยอมรับการบริหารประเทศที่ไม่เป็นประชาธิปไตย

     ผลของการกดดันต่อการส่งออก การลงทุน การท่องเที่ยว และทุกการเจรจาระหว่างประเทศ กระทบต่อเศรษฐกิจที่ต้องพึ่งพาโลกภายนอก

      ขณะที่การหวังกำลังซื้อภายในประเทศช่วยขับเคลื่อนบรรเทาไม่ให้สาหัสเกินไป กลับมีปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นภัยแล้ง ที่มาเพิ่มเติมความเดือดร้อนที่สะสมมาเรื่อยๆ ของเกษตรกร

     การตัดสินใจของนักลงทุนที่เริ่มหวั่นไหวในความเชื่อมั่น ลดกำลังผลิต เลิกผลิต หรือกระทั่งย้ายฐานการผลิต ส่งผลต่อรายได้ที่ลดลง หรือว่างงานของแรงงานในภาคอุตสาหกรรม

      ซ้ำเติมกำลังซื้อมากยิ่งขึ้นไปอีก

      และเมื่อผลผลิตทางการเกษตรมีปัญหาย่อมกระทบต่อสินค้าโดยเฉพาะข้าวปลาอาหารที่ราคาสูงขึ้น

เรื่อง "ปากท้อง" นับวันจะเป็นปัญหาชัดขึ้น และแรงขึ้นเรื่อยๆ

และในสภาวะแบบนี้เองที่ทำให้เกิดภาวะอลหม่านไม่น้อย

      "รัฐบาล คสช." มีภารกิจหลักคือ "ควบคุมให้ประเทศเกิดความมั่นคง"

มีหลายเรื่องราวที่จะต้องจัดวางโครงสร้างการบริหารจัดการกันใหม่ทั้งหมด เป็นการรื้อของเก่าและสร้างของใหม่เกือบทั้งหมดให้เพื่อให้ประเทศมีความมั่นคงในรูปแบบที่ต้องการซึ่งวางเป้าหมายไว้แล้ว

     การจัดการโครงสร้างอำนาจในประเทศที่เกี่ยวข้องเป็นโครงข่ายกว้างขวางและลึกซึ้ง จำเป็นต้องใช้รัฐบาลที่เข้มแข็ง เด็ดขาด

     และ "รัฐบาล คสช." เป็นที่คาดหวังว่าจะมีคุณสมบัตินั้นมากที่สุด

     ทว่าในความเป็นประเทศของโลกยุคใหม่ "อำนาจ" ไม่ว่าจะเป็นแบบใดล้วนแล้วแต่ต้องได้รับความร่วมมือจากประชาชน

     หากประชาชนอยู่สุขสบาย จะจัดการอย่างไรในทางการเมืองคงเป็นเรื่องที่ประชาชนส่วนใหญ่ไม่เข้ามายุ่งเกี่ยว

แม้จะมีการต่อต้านคัดค้านก็เป็นเพียงบางกลุ่มที่ในที่สุดแล้ว ใช้อำนาจกองทัพควบคุมได้ไม่ยากนัก

      ทว่าปัญหา "ปากท้อง" ที่จ่อวิกฤต ระดับจะดำเนินชีวิตได้ยากลำบาก กลายเป็นตัวแปรใหญ่ที่จะทำให้เกิดการลุกขึ้นมาตั้งคำถาม

     โครงสร้างที่กำลังจัดการปฏิรูปกันมโหฬารในทุกด้านซึ่งอาจจะส่งผลดี แต่นั่นเป็นผลระยะยาว

      "ปากท้อง" เป็นความเดือดร้อนเฉพาะหน้า

      และนี่คือภาระในตำแหน่งเก่า อำนาจเดิม ทว่าคนที่ต้องแบกไว้สองบ่าอย่าง "พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา" นับวันจะรู้สึกหนักขึ้นเรื่อยๆ

    ด้วยพลังที่แท้จริงของอำนาจในโลกยุคใหม่คือ "การยอมรับจากประชาชน"

     คำถามจากประชาชน ย่อมเป็นเรื่องลดทอนพลังของอำนาจให้อ่อนล้า