1. การกำหนดให้บริษัทสามารถรับประกันภัยอื่นนอกเหนือจากการรับประกันชีวิต (สำหรับบริษัทประกันชีวิต) และนอกเหนือจากการรับประกันวินาศภัย (สำหรับบริษัทประกันวินาศภัย) (กฎหมายปัจจุบันไม่มี)

• เพิ่มเติมให้บริษัทสามารถจัดให้มีการประกันภัยเพื่อคุ้มครองความเสียหายต่อตัวบุคคลอันเนื่องมาจากการประกันชีวิต

     - บริษัทประกันชีวิตสามารถขายกรมธรรม์ประกันวินาศภัยซึ่งเกี่ยวเนื่องกับความเสียหายต่อตัวบุคคลเป็นสัญญาเพิ่มเติมได้ (เช่น ประกันชีวิตที่มีประกันสุขภาพเป็นสัญญาเพิ่มเติม)

     - บริษัทประกันวินาศภัยสามารถขายกรมธรรม์ประกันชีวิตซึ่งเกี่ยวเนื่องกับความเสียหายต่อตัวบุคคล (เช่น ประกันอุบัติเหตุที่คุ้มครองกรณีเสียชีวิตด้วย) เพื่อให้สอดคล้องกับการประกอบธุรกิจประกันชีวิตในปัจจุบันที่บริษัทมีการรับประกันภัยลักษณะอื่นซึ่งมิใช่การประกันชีวิตด้วยแต่มีความเกี่ยวเนื่องกับการประกันชีวิต

2. การกำกับควบคุมธุรกิจประกันภัย (กฎหมายปัจจุบันไม่มี)

• เพิ่มเติมการกำหนดขอบเขตของนิยามคำว่า“กรรมการของบริษัท” ให้รวมถึงผู้จัดการสาขาและคณะกรรมการบริหารสาขาของบริษัทประกันชีวิตต่างประเทศด้วย เพื่อให้การควบคุมบริษัทประกันชีวิตของไทยและบริษัทประกันชีวิตต่างประเทศที่ได้รับใบอนุญาตประกอบธุรกิจประกันชีวิตในราชอาณาจักรเป็นไปในมาตรการเดียวกัน

3. หลักเกณฑ์การรายงานการถือหุ้น (กฎหมายปัจจุบันไม่มี)

• เพิ่มเติมเกี่ยวกับการนับจำนวนหุ้นที่บริษัทได้ทำการจำหน่ายหุ้น โดยให้รวมถึงหุ้นของผู้ที่เกี่ยวข้องด้วย เพื่อให้เกิดความชัดเจน รวมถึงการกำหนดให้เป็นหน้าที่ของบริษัทในการระบุหลักเกณฑ์ตามที่กฎหมายกำหนดในกรณีที่มีการชี้ชวนให้เข้าชื่อซื้อหุ้น รวมทั้งปรับปรุงเกี่ยวกับการดำเนินการของบริษัทกรณีที่พบการมีหุ้นเกินกว่าจำนวนที่กฎหมายกำหนด

4. การดำรงเงินกองทุน (กฎหมายปัจจุบันไม่มี)

• เพิ่มเติมมาตรการดำรงเงินกองทุน โดยปรับปรุงมาตรการในการดำรงเงินกองทุนเพื่อเป็นหลัก ประกันในการประกอบธุรกิจของบริษัทและความน่าเชื่อถือของผู้เอาประกัน และธุรกิจประกันภัย โดยกำหนดหลักเกณฑ์ในการดำรงเงินกองทุนให้เกิดความชัดเจนที่จะทำให้เกิดความคล่องตัวและสอดคล้องกับสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น เช่น บริษัทต้องดำรงเงินกองทุนขั้นต่ำตามที่คณะ กรรมการกำหนด คณะกรรมการมีอำนาจกำหนดให้บริษัทดำรงเงินกองทุนเพิ่มได้ โดยอาจกำหนดเป็นการทั่วไปหรือการเฉพาะก็ได้ ในกรณีที่พบว่าบริษัทมีความเสี่ยงสูงหรือคาดว่าจะมีความเสี่ยงสูงในอนาคต

• ปรับปรุงการกำหนดอัตราส่วนในการดำรงเงิน กองทุนให้สอดคล้องกับการปฏิบัติในปัจจุบันที่จะคำนวณมาจากสินทรัพย์ หนี้สิน ภาระผูกพัน ความเสี่ยง และตัวแปรอื่นๆ โดยได้กำหนดให้อำนาจคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.) ประกาศกำหนดประเภทและชนิดของเงินกองทุนด้วยเพื่อให้สอดคล้องกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในแต่ละช่วงเวลา

5. อัตราเบี้ยประกันภัย (เดิม ต้องได้รับความเห็นชอบจากนายทะเบียน)

• แก้ไขเพิ่มเติมโดยให้อำนาจบริษัทในการกำหนดอัตราเบี้ยประกันภัยแบบกลุ่มได้เอง โดยมิต้องขอความเห็นชอบจากนายทะเบียน แต่ต้องดำเนินการตามหลักเกณฑ์ วิธีการและเงื่อนไขที่นายทะเบียนกำหนด โดยความเห็นชอบของ คปภ. เพื่อให้เกิดความรวดเร็วในการประกอบธุรกิจประกันภัยที่บริษัทสามารถดำเนินการได้เองและรองรับการเปิดเสรีอัตราเบี้ยประกันภัย

6. การออกกรมธรรม์ประกันภัยเป็นเงินตรา

ต่างประเทศ

(เดิม ห้ามมิให้บริษัทประกันชีวิตออกกรมธรรม์ประกันภัย โดยระบุจำนวนเงินอันพึงใช้ให้เป็นเงินตราต่างประเทศแก่ผู้เอาประกันภัยหรือผู้รับประโยชน์) หมายเหตุ พ.ร.บ. ประกันวินาศภัยฯ ไม่มีบทบัญญัติเกี่ยวกับเรื่องนี้

• แก้ไขเพิ่มเติมให้บริษัทสามารถระบุการใช้เงินตราต่างประเทศได้ หากได้มีการตกลงไว้ในสัญญาประกันภัยและกรมธรรม์ประกันภัย เพื่อให้รองรับสัญญาประกันภัยและกรมธรรม์ประกันภัยที่ชาวต่างประเทศมุ่งประสงค์ที่จะให้มีการใช้เงินตราต่างประเทศ และเพื่อให้สอดคล้องกับกรณีที่ กค. ได้หารือกับ European Association for Business and Commerce (EABC) ที่มุ่งประสงค์ให้การประกันภัยของไทยสามารถให้บริการกับชาวต่างประเทศที่พำนักอยู่ในประเทศไทยได้

7. หลักเกณฑ์การจ่ายเงินปันผล

(เดิม การคำนวณผลกำไรของบริษัทว่ามีหรือไม่เท่าใดเพื่อประโยชน์ในการจ่ายเงินปันผลแก่ผู้ถือหุ้นบริษัทต้องได้รับความเห็นชอบจากนายทะเบียน)

• แก้ไขเพิ่มเติมเกี่ยวกับการให้อำนาจ คปภ. กำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่บริษัทจะดำเนินการจ่ายเงินปันผลแก่ผู้ถือหุ้น กรณีมีเหตุจำเป็นที่ต้องชะลอหรืองดจ่ายเงินปันผลเพื่อรักษาสถานะและเสถียรภาพของบริษัท

8. ปรับปรุงข้อห้ามในการดำเนินการของบริษัท

9. คุณสมบัติและลักษณะต้องห้ามของกรรมการหรือผู้มีอำนาจในการจัดการ

(คงหลักการเดิม และปรับปรุงให้สอดคล้องกับปัจจุบัน)

• เพิ่มเติมบทบัญญัติเกี่ยวกับการกำหนดคุณสมบัติของกรรมการ และผู้มีอำนาจในการจัดการเกี่ยวกับคุณวุฒิทางการศึกษาและความรู้หรือประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจประกันภัย และส่วนที่เกี่ยวข้องอื่นๆ เช่น แก้ไขการกำหนดระยะเวลาในกรณีที่เป็นหรือเคยเป็นกรรมการ หรือผู้มีอำนาจในการจัดการของบริษัทจากที่กำหนดระยะเวลาไว้ “สามเดือน” เป็น “หนึ่งปี” เพื่อให้สอดคล้องกับระยะเวลาในทางปฏิบัติที่จะดำเนินการตามกระบวนการควบคุมหรือการสั่งหยุดรับประกันภัยไม่เกิน 1 ปี

10. การแต่งตั้งกรรมการหรือผู้มีอำนาจในการจัดการของบริษัท

(กฎหมายปัจจุบันไม่มี)

• เพิ่มเติมการแต่งตั้งกรรมการบริษัทต้องได้รับความเห็นชอบจากนายทะเบียน

11. การควบคุมหรือกำกับธุรกิจประกันภัย

(คงหลักการเดิม แต่ปรับปรุงลำดับขั้นตอนการสั่งให้ยื่นและประกาศรายงานต่างๆ ให้ชัดเจน และเปลี่ยนอำนาจการกำหนดแบบรายงานงบการเงินจากคณะกรรมการเป็นนายทะเบียน)

• เพิ่มเติมอำนาจนายทะเบียนในการสั่งให้บริษัทจัดทำ รวบรวม ส่ง ข้อมูล รายงาน หรือเอกสาร ต่างๆ จะต้องเป็นไปเฉพาะในกรณีที่จำเป็นและเพื่อประโยชน์ในการควบคุมหรือกำกับธุรกิจประกันภัยเท่านั้น มิใช่กรณีการใช้อำนาจในการควบคุมบริษัท

12. การแก้ไขฐานะเงินกองทุน

(เดิม เมื่อปรากฏหลักฐานต่อนายทะเบียนว่าบริษัทมีฐานะหรือการดำเนินการอันอาจเป็นเหตุให้เกิดความเสียหายแก่ผู้เอาประกันภัยหรือประชาชน นายทะเบียนมีอำนาจสั่งให้บริษัทนั้นถอดถอนกรรมการหรือบุคคลที่รับผิดชอบผู้เป็นต้นเหตุดังกล่าวออกจากตำแหน่งได้)

• การดำเนินการ กำหนดกรณีที่ถือว่าบริษัทมีฐานะหรือการดำเนินงานอันอาจก่อให้เกิดความเสียหาย ให้อำนาจนายทะเบียนสั่งแก้ไขฐานะการดำเนินงาน สั่งห้ามขยายธุรกิจ สั่งเพิ่มทุน/ลดทุน สั่งถอดถอนกรรมการ

• ฐานะการเงิน กรณีที่บริษัทมีเงินกองทุนต่ำกว่าอัตราที่กฎหมายกำหนด ให้สามารถเข้าแทรกแซงได้ 3 ระดับ ได้แก่ <100% เสนอโครงการเพื่อแก้ไขฐานะเงินกองทุน <60% บริษัทประกันชีวิตสั่งควบคุมบริษัท/บริษัทประกันวินาศภัยสั่งหยุดรับประกันวินาศภัยเป็นการชั่วคราว และ <35% สั่งปิดกิจการ

13. การสั่งปิดกิจการบริษัท

(เดิม ไม่มีบทบัญญัติการหาบริษัทอื่นมารับโอน)

• กำหนดให้โอนเฉพาะหนี้สินและภาระผูกพันตามสัญญาประกันภัย ทั้งนี้ เพื่อให้มีความชัดเจนและสอดคล้องกับข้อเท็จจริงในทางปฏิบัติที่บริษัทที่ถูกควบคุมจะมีการโอนเฉพาะหนี้สินเท่านั้นไม่มีการโอนทรัพย์สิน และให้นายทะเบียนมีหน้าที่รายงานเกี่ยวกับการโอนหนี้สินและภาระผูกพันตามสัญญาประกันภัยให้รัฐมนตรีทราบด้วย (บริษัทอื่นที่รับโอนจะเป็นเจ้าหนี้ มีสิทธิได้รับชำระหนี้ที่เกิดจากการเอาประกันภัย)

14. นักคณิตศาสตร์ประกันภัย

(เดิม ไม่มีบทบัญญัตินักคณิตศาสตร์ประกันภัยแต่งตั้ง)

• กำหนดให้บริษัทต้องมีนักคณิตศาสตร์ประกันภัยแต่งตั้งตลอดเวลาที่ประกอบธุรกิจ เพื่อทำหน้าที่รับรองการวิเคราะห์ทางการเงินและแสดงความเห็นต่อคณะกรรมการบริษัท

• ปรับปรุงคุณสมบัติของนักคณิตศาสตร์ประกันภัยและบทบาทอำนาจหน้าที่ของนักคณิตศาสตร์ประกันภัยให้สอดคล้องกับมาตรฐานสากล เช่น แก้ไขอายุใบอนุญาตจากเดิม “...ให้มีอายุ 2 ปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต” เป็น “...ให้มีอายุ 5 ปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต” เพื่อให้เกิดความต่อเนื่อง

15. บทกำหนดโทษและการเปรียบเทียบ

• ปรับสัดส่วนโทษปรับให้เหมาะสมกับสภาพเศรษฐกิจในปัจจุบัน เช่น กรณีนักคณิตศาสตร์ประกันภัย ดำเนินการเกี่ยวกับเอกสารตามพระราชบัญญัตินี้ อันเป็นเท็จ จากเดิม “...ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน 2 ปี หรือปรับไม่เกิน 2 แสนบาท ...” เป็น “...ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปี หรือปรับไม่เกิน 5 แสนบาท ...”

• แก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติเรื่องการเปรียบเทียบโดยกำหนดให้สามารถเปรียบเทียบปรับได้ทุกความผิดเพื่อจะได้ไม่ต้องส่งดำเนินคดี อันเป็นการลดการนำคดีขึ้นสู่ศาล เว้นแต่ความผิดที่มีผลกระทบต่อผู้เอาประกันภัยและประชาชนในวงกว้างที่ไม่สามารถเปรียบเทียบได้