แม้จะใช้ชีวิตอยู่ที่จุดตัดของเทคโนโลยีและการศึกษา จนกระทั่งภรรยาและฉันกลายเป็นพ่อแม่ เราก็ตระหนักดีว่าเราไม่ได้เตรียมตัวไว้เพียงใดที่จะช่วยลูกๆ ของเราให้เติบโตในโลกดิจิทัลที่เพิ่มมากขึ้น

      เราจะพบว่า ตัวเองพูดเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ กับพวกเขา โดยข้อความส่วนใหญ่เน้นที่เวลาหน้าจอเท่านั้น แต่ข้อความเหล่านั้นไม่ได้ส่งข้อความที่เราต้องการเสมอไป

       วิธีที่เราพูดคุยกับบุตรหลาน เกี่ยวกับการใช้เทคโนโลยีอาจส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อความสามารถของพวกเขาในการเป็นผู้ใหญ่ที่ฉลาดและรอบรู้ หลังจากค้นคว้าวิธีกลั่นกรองเวลาอยู่หน้าจอของเด็กๆ มานานหลายปี ฉันก็พบว่า พ่อแม่ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดช่วยให้ลูกหาสมดุลได้อย่างไร

    ต่อไปนี้ คือ ข้อความแจ้งเวลาหน้าจอทั่วไปสี่คำที่พวกเขาไม่ได้ใช้ พร้อมกับตัวอย่างสิ่งที่จะพูดแทน:

      ข้อความนี้อาจเป็นเรื่องธรรมดาที่สุด แต่เป็นข้อความที่สร้างความสับสนสำหรับเด็ก

      ในกรณีส่วนใหญ่ ไม่ใช่ตัวอุปกรณ์ที่ทำให้เสพติด แต่เป็นแอปหรือเว็บไซต์เฉพาะที่เมื่อใช้อย่างต่อเนื่อง อาจก่อให้เกิดความไม่สมดุลหรือแม้แต่การเสพติดได้

เพื่อปรับกรอบข้อความนี้ใหม่ ให้ระบุว่าข้อกังวลที่แท้จริงคืออะไร ปัญหาที่ลูกของคุณไม่เข้าร่วมกิจกรรมทางกายภาพที่คุณคิดว่าสำคัญหรือไม่?

ตัวอย่างของข้อความที่ปรับกรอบใหม่:

• “ดูเหมือนวันนี้ คุณยังไม่ได้ออกกำลังกายเลย”
• “ฉันสังเกตว่า คุณไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับครอบครัวเลยตั้งแต่คุณกลับจากโรงเรียน มาทำอย่างนั้นกันสักหน่อยเพื่อให้เราสร้างสมดุลระหว่างวันของคุณ”

     คำชี้แจงนี้ยังเน้นที่ระยะเวลาที่บุตรหลานของคุณใช้ในกิจกรรมดิจิทัลรายการเดียว และเป็นปัญหาเพราะไม่ได้ระบุถึงสิ่งที่ผิดปกติของกิจกรรม

      พวกเขาอาจสังเกตเห็นว่าหากพวกเขากำลังดูภาพยนตร์ บนหน้าจอ เป็นเวลาสองชั่วโมงเดียวกัน คุณคงไม่พูดอะไรเลย

      การปรับโครงสร้างสมดุลดิจิทัลต้องการให้ผู้ปกครองประเมินคุณภาพของเกม หากคุณรู้สึกว่าเกมมีมูลค่าน้อยกว่ากิจกรรมดิจิทัลอื่น ๆ ให้เรียกสิ่งนั้นออกมา

ตัวอย่างของข้อความที่ปรับกรอบใหม่:

• “ดูเหมือนว่า เกมนี้จะได้รับความสนใจจากคุณมากกว่าที่ควรจะเป็น เนื่องจากส่วนใหญ่มาจากการเล่นซ้ำและโชคช่วย”
• ข้อความข้างต้นอาจนำไปสู่การสนทนาเกี่ยวกับคุณค่าของแอพต่าง ๆ ที่ติดตั้งบนอุปกรณ์และดูว่าแอพเหล่านั้นให้ผลตอบแทนที่ดีกว่าจากการลงทุนหรือไม่ ผู้ปกครองอาจถามประมาณว่า “วันนี้ คุณอยากทำกิจกรรมอะไรกับโทรศัพท์บ้าง”

     นี่เป็นข้อความที่สร้างความสับสนอย่างยิ่งหากคำแนะนำสำหรับกิจกรรมทดแทนคือการอ่านหนังสือ

     การอ่านหนังสือมีความกระตือรือร้นน้อยกว่าการใช้อุปกรณ์ ฉันไม่ได้บอกว่าการอ่านไม่ใช่กิจกรรมที่ดีสำหรับเด็กที่จะหาสมดุลในช่วงเวลานั้น เหตุผลเพียงว่า ”หยุดนั่งเฉยๆ” ไม่สมเหตุสมผลสำหรับเด็กที่ได้รับกิจกรรมทางเลือกอื่นที่เกี่ยวข้องกับการนั่งเฉยๆ

     นอกจากนี้ ยังเป็นไปได้อย่างยิ่งที่บุตรหลานของคุณจะอ่านหนังสือบนอุปกรณ์ของตนตั้งแต่แรก เป้าหมายคือต้องเจาะจงให้มากที่สุดว่าทำไมคุณถึงคิดว่ากิจกรรมไม่สมดุล

ตัวอย่างของข้อความที่ปรับกรอบใหม่:

• หากข้อกังวล คือ พวกเขาใช้เวลาอ่านไม่เพียงพอ นั่นเป็นการสนทนาที่ดี คุณอาจพูดคุยถึงความสำคัญของการทำให้แน่ใจว่ามีเวลาอ่านทั้งในหรือนอกอุปกรณ์ในบางช่วงเวลาในแต่ละวัน
•       หากความกังวล คือ ความจำเป็นในการออกกำลังกาย การปรับโครงสร้างใหม่จะไม่เกี่ยวกับการไม่ใช้คอมพิวเตอร์และการหาเวลาที่เหมาะสมในการขี่จักรยานหรือวิ่ง

      การบอกเด็กให้ “ลงจากโทรศัพท์เพื่อใช้เวลากับผู้คน” เป็นคำกล่าวที่ไม่สมเหตุสมผลสำหรับคนที่มีส่วนร่วมกับผู้คนผ่านทางโทรศัพท์มากกว่าเมื่อพวกเขาไม่ได้คุยโทรศัพท์

      ข้อได้เปรียบหลักประการหนึ่งของการมีส่วนร่วมในโลกเสมือนจริงคือการช่วยให้เรามีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนที่หลากหลายมากกว่าที่เราสามารถทำได้ในโลกทางกายภาพเพียงอย่างเดียว

      อีกครั้ง การปรับโครงสร้างต้องการให้ผู้ปกครองถามตัวเองก่อนว่ารู้สึกไม่สมดุลอย่างไร

ตัวอย่างของข้อความที่ปรับกรอบใหม่:

• “ครอบครัวของคุณต้องการโอกาสที่จะใช้เวลากับคุณเช่นกัน”
• “เป็นการดีที่จะมีปฏิสัมพันธ์แบบตัวต่อตัวกับเพื่อนของคุณด้วย”

      ทั้งสองตัวอย่างอาจนำไปสู่การสนทนาเกี่ยวกับความสมดุลระหว่างการโต้ตอบกับเพื่อนและครอบครัวแบบเสมือนจริงกับตัวต่อตัว ซึ่งมีความสำคัญต่อการพัฒนาทักษะปฏิสัมพันธ์ทางสังคมที่ดี

Richard Culattaเป็นผู้เขียน“Digital for Food: Raising Kids to Thrive in an Online World”และ CEO ของInternational Society for Technology in Education (ISTE) ซึ่งเป็นองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรที่ให้บริการผู้นำด้านการศึกษาใน 217 ประเทศ ก่อนร่วมงานกับ ISTE ริชาร์ดได้รับแต่งตั้งจากประธานาธิบดีบารัค โอบามา ให้เป็นผู้นำสำนักงานเทคโนโลยีการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการสหรัฐฯ ปฏิบัติตามเขาในทวิตเตอร์@RCulatta

อย่าพลาด:

• นักจิตอายุรเวทกล่าวว่าเด็กที่มีจิตใจแข็งแกร่งที่สุดมักจะทำ 7 สิ่งนี้เสมอ และพ่อแม่จะสอนพวกเขาได้อย่างไร
• เหตุใด ‘ความเชี่ยวชาญในช่วงต้น’ จึงเป็นแนวทางการเลี้ยงดูที่สำคัญสำหรับการเลี้ยงดูเด็กพิเศษ: ผู้เชี่ยวชาญด้านประสิทธิภาพ
• นักจิตวิทยาแชร์การเลี้ยงดู 4 ประเภท—และทำไมนักวิจัยถึงบอกว่ารูปแบบเดียวประสบความสำเร็จมากที่สุด